frits je bent er net 2 dagen, laat het even allemaal op je afkomen geniet elke dag dat je er bent over een paar weken zal je er zeker anders over denken.

Nu Frits ik heb ook veel gereisd meestal met vrienden dat ging prima . Maar een keer in Australie geweest in mijn eentje en dat viel tegen. Dus kan begrijpen dat je je wat eenzaam voelt. Maar laat even weten of je weer bij ons kom werken .Kunnen we de vlag uit steken.
Martin gaat de eerste week van juli op vakantie .
Nu veel plezier daar

beste Frits
Het is nog veel te vroeg om nu al te
weten dat je over 3 maanden al weer terug wil komen Neem je tijd en acclimatiseer eerst goed.
Wat voor een auto heb je aangeschaft?
Rust even goed uit en dan begint het genieten.
Alle goeds toi toi Wil

Frits, morgen op pad in je auto zonder echt concrete plannen; Ik kan me herinneren dat ik in het vliegtuig richting Australië opsteeg vanaf Schiphol. Dat voelde alsof ik de vrije wijde wereld invloog. Hopelijk krijg jij dat gevoel ook. De komende tijd ga je veel Canadezen leren kennen. Ik vond ze altijd zeer aardig. Geniet er van! Groet, Ton

ik denk dat je nog even aan canada moet wennen of canada moet nog even aan jou wennen

groetjes nick

Hallo Frits,

Leuk wat van je te horen.
De eerdere berrichten dekken de lading
Wij snappen je gevoel dat je dit moment hebt maar je moet je draai proberen te vinden en dat kost zo maar een paar weken.

Veel succes deze periode, wij steunen je avontuur en daarom kun je het in onze ogen niet verkeerd doen.

PS zet even een foto van je auto op je site we zijn reuze benieuwd waarin je Canada gaat verkennen.

Groeten Tessa en Marijn

Hoi Frits,
Fijn om wat van je te horen. Wel jammer dat je al zo snel deze conclusie maakt. Je voornemen om 3 maanden te gaan genieten lijkt me prima. Daarna kijk je misschien heel anders tegen de dingen aan. het zou jammer zijn als jij je nu al focust op terugkomen. Want dan sluit je misschien de deur voor een andere optie.
Probeer nu eerst te genieten en maak over twee maanden (of zo) je keuzes. Ook dan kan je conclusie nog dezelfde zijn. Dat is eerlijker naar jezelf toe en naar Canada.
Gr Jannie en Well
PS ik heb ook mijn Ns account toegevoegd

Lieve Frits,

het is alweer een hele tijd geleden dat ik naar Uganda ging, maar ik kan me nog zo goed herinneren hoe ik me voelde.

ik had je al verteld dat ik het in de dagen voor mijn vertrek steeds moeilijker kreeg met het gaan. de dag van vertrek (vanuit Frankfurt) heb ik de hele dag lopen snotteren. opa zei toen; je wil het toch zelf. ja, ik wilde het ook graag. maar daarmee werd het niet makkelijk om alles wat zo bekend en vertrouwd is achter te laten om naar alles wat onbekend en daardoor eng is heen te gaan. ook in het vliegtuig voelde ik me vaak ellendig. zat er ook nog een nonnetje naast me die de troost van onze lieve heer aanbood. ja, daar had ik wat aan.

eenmaal in Kampala Uganda werd het de eerste dagen niet veel beter.
het was lekker weer. maar dat was ook het enige wat lekker was. zelfs het eten was .... en ik lust echt alles.
ik woonde tijdelijk in een klooster met allemaal nonnetjes om me heen.ik heb helemaal niets met nonnetjes en de katholieke kerk. dus de maaltijden waren ook ... ja wat zal ik ervan zeggen. preek voor en preek na, het werd er niet lekkerder van.

en op mijn kamertje (wat ze daar cel noemde, hoe goed weergegeven). voelde ik me eenzaam en verdrietig. alles wat zo vertrouwd was en waardoor ik me sterk voelde was weg. je familie , voor mij natuurlijk well, zelfs mijn hond alles wat zo diep in mijn merg zat was heel ver weg. nu moest ik het alleen doen.
ik ben toen maar wandelingen gaan maken door Kampala. pffff wat een wereld, wat een onbegrijpelijke wereld. maar mensen waren toch wel aardig, ook al was ik wel een beetje bang van ze. ze waren ook zo zwart. ik had hiervoor nog nooit in een Afrikaans land geweest.

in die dagen heb ik ze vaak gedacht, waarom doe ik dit, waarom wilde ik dit. stom mens. eigen schuld dikke bult. maar goed ik zat er en mijn terugticket was na een 1/2 jaar en ik had geen geld om deze te vervroegen. daarnaast had ik van verschillende organisaties veel geld gekregen voor mijn onderzoek daar en ik kon dat toch niet afblazen. hemel, waar had ik me in begeven.

in de eerste week werd het niet veel beter. maar in de weken daarna ging het steeds een klein beetje beter. ik zat natuurlijk op een plek en had mijn werk dat was een goede houvast. de mensen waar ik elke dag mee om moest gaan, bleken lieve mensen te zijn met de beste bedoelingen. en na een 2-3 weken werd het zelfs een beetje vertrouwd. na 2,5 maanden betrapte ik mezelf op de gedachten: "hier zou ik wel kunnen wonen" en ging langzamerhand steeds meer van de omgeving en de mensen houden. maar ik ben wel altijd voorzichtig gebleven. want Uganda is en blijft een hele andere cultuur.

had ik al deze gevoelens willen missen? nee, absoluut niet. ik heb geleerd dat ik sterk kan zijn zonder alle bekende mensen om me heen. ik heb geleerd dat als ik even niet meer weet dat ik af moet wachten. even alles laten bezinken en dan pas een besluit nemen. want mijn eerste emoties zijn niet altijd de juiste emoties en daardoor zijn mijn eerste besluiten ook niet de beste. het is een geweldige leerschool geweest. ik heb heel veel over mezelf geleerd wat ik niet wist. en dat is erg belangrijk voor me geweest. ik heb thuis wel eens geroepen dat zou iedereen moeten doen om zo beter zich te krijgen op wat voor een mens je bent en te leren wat belangrijk voor je is.

wat wel erg geholpen heeft toen was dat ik een vaste plek had waar ik verbleef. doordat jij nu gaat reizen kan het misschien nog een beetje moeilijker zijn voor je. probeer een vast planning te maken in je reis, zodat je daar houvast aan hebt. zoek je familie op tijdens je reis, dan kun je wat makkelijk over van alles praten. ben niet bang voor die contacten. zij hebben hetzelfde doorgemaakt en voor hen is het een feest om weer eens een ander mens te ontmoeten.
in Uganda ben ik rond gaan reizen en langs allemaal Nederlanders gegaan, overal in de bush zitten Nederlandse dokters daar. en zij vonden het een feestje om weer eens een andere neus te zien. en ik kon mijn vertrouwde taal spreken. ik heb me er heel erg over verbaasd dat iedereen mij in hun huis ontving en onderdak bood. maar, weet je, bedenk jezelf is in hun plaats. dan besef je dat je dat zelf ook zou doen en het is fijn om een ander mens te helpen of te steunen. dus wees niet te bang of voorzichtig om iemand te bellen of op te zoeken.

Uiteindelijk is Uganda een plek geworden waar ik nog altijd een warm gevoel bij krijg als ik er iets over hoor. het is voor mij het mooiste stukje Afrika geworden. zelf de matoke (bananenprutje wat je elke dag te eten krijgt) vind ik lekker en gebakken mieren, zijn echt niet vies. sprinkhanen doen echt niet onder van chips. met andere woorden die andere gebruiken ben ik gaan waarderen en kon ik op laatst erg hard om lachen.

frits, hou je taai. de eerste tijd is niet gemakkelijk. maar het gaat je vast lukken, ik heb daar echt vertrouwen in. misschien dat je over een tijd ook de canadezen gaat waarderen met hun gebruiken. en als dat niet gebeurd, nou dan kom je naar huis. maar ik hoop dat je ze een kans geeft. zoals ik je al gezegd hebt. "je probeert het en daar mag je al trots op zijn, als het uiteindelijk niet wordt wat er je ervan verwachtte, dan is dat jammer, maar geen man overboord. maar misschien (en eerlijk gezegd verwacht ik dat echt) vind je ze over een paar maanden helemaal het einde en wil je liever daar nog een poosje blijven, nou dan blijf je". weet je, dit gevoel van nu wordt beter en gaat verdwijnen. ik hoop dat ik je wat vertrouwen heb kunnen geven voor de komende tijd.


dikke kus Jannie

Hoi Frits,

Wat jammer dat het zo tegenvalt daar in Canada.
Maar trek je niet al heel snel je conclusie. Ik hoop dat je er toch nog wat van gaat maken.
Veel sterkte en plezier en we gaan je volgen.

Groetjes,
Martin Miranda Tom en Niek Boer